Na zakończenie 12 kolejki Lotto Ekstraklasy, w poniedziałek 17 października, do Kielc zawitała ekipa z Wrocławia. Przed meczem w obu zespołach panowała nerwowa atmosfera. Koroniarze po 3 porażkach z rzędu chcieli zmazać złe wrażenie i wreszcie zdobyć komplet punktów. Śląsk natomiast od 4 spotkań nie zaznał smaku zwycięstwa, w międzyczasie przegrywając jeszcze mecz rozgrywany w ramach Pucharu Polski z Drutexem Bytovią.

Spotkanie od samego początku było nudne jak „flaki z olejem”. Piłkarze snuli się niechętnie po boisku, jakby zapomnieli, po co się na nim znajdują. Na stadionie nieco ponad 4 tys. widzów, a atmosfera iście grobowa. Konfliktu na linii kibice-zarząd końca nie widać, kabaret związany z poszukiwaniem inwestora trwa w najlepsze, a gra piłkarzy wygląda fatalnie. Zawsze wystawiałem noty w skali od 1 do 10, lecz tym razem będzie nieco inaczej. Od kilku spotkań występy naszej drużyny w zasadzie niczym się od siebie nie różnią. Brak jakiegokolwiek pomysłu i przebłyski pojedynczych piłkarzy to wszystko, czym ostatnio musi zadowolić się kielecki kibic piłki kopanej. Wystawianie ocen nie ma większego sensu, ponieważ o każdym zawodniku musiałbym napisać prawie to samo, co po poprzednich spotkaniach.

 Zaczynając od pozycji bramkarza, na pewno cieszy fakt, że w meczowej osiemnastce ponownie znalazł się Zbigniew Małkowski. Miejmy nadzieję, że doświadczony golkiper doszedł do siebie i w następnym spotkaniu stanie między słupkami. Jego konkurenci: Maciej Gostomski i MichalPesković prezentują się słabo i niepewnie. Były zawodnik Lecha Poznań miewał „przebyłski” i w poniedziałkowym meczu, choć nie miał dużo pracy to i tak popisał się kilkoma paradami. Niestety bramki, które zdobywali gracze Śląska również można zapisać na jego konto. Świadectwem dla Peskovicia są statystki. 16 goli puszczonych w 5 meczach. Najwyższy czas na powrót Zbyszka.

Największą bolączką Korony jest defensywa. Po kontuzji Djibrila Diawa, para stoperów Wierchowcow – Dejmek wygląda dramatycznie i to właśnie dwójka tych zawodników jest w dużej mierze odpowiedzialna za stracone bramki. Za wynik rozlicza się całą drużynę, jednak gaf, które przytrafiają się kolejno Białorusinowi i Czechowi, trudno nie zauważyć.  Przeciwko Śląskowi zagrali bez większych błędów, ale jeśli to ma być sukcesem, to chyba idziemy w złym kierunku. Biorąc pod lupę bocznych obrońców, można zauważyć, że obaj grają bardzo podobnie. Poprawnie w defensywie, włączając się również w akcje ofensywne. Kallaste mógłby to robić częściej, bo w meczu ze Śląskiem udowodnił, że warto (asysta przy golu Abalo).

Patrząc na pomocników, największy postęp widać u Rafała Grzelaka. Pomocnik na murawie zostawia serce, walczy, jest agresywny i zdecydowanie poprawił się w rozegraniu. To od niego rozpoczęła się bramkowa akcja. Zdecydowany spadek formy zanotowali Możdżeń i Palanca. Uchodzący niegdyś za wielki talent, były gracz Podbeskidzia, wygląda jakby nie miał chęci i motywacji. Chodzi po boisku z głową spuszczoną w dół, a jego dobre zagrania można policzyć na palcach jednej ręki. Hiszpan chyba poczuł się zbyt pewnie i za bardzo uwierzył w swoje możliwości. Cały czas drybluje, nie zauważając lepiej ustawionych kolegów. Kiełb, Aankour i Pyłypczuk przeplatają dobre występy z gorszymi. W meczu przeciwko drużynie z dolnego śląska Ukrainiec po podaniu Nabila był bliski zdobycia bramki, natomiast popularny Ryba rozegrał przyzwoitą pierwszą połowę.

O sile ognia, czyli o napastnikach, trudno coś powiedzieć. Dobrze spisujący się na początku sezonu Sekulski ostatnio zmaga się z problemami zdrowotnymi, a Michał Przybyła dostaje niewiele szans na grę.

Wydarzenia wokół klubu na pewno nie pomagają piłkarzom w lepszej grze, ale to osobny temat. Najwyższy czas powrócić na właściwe tory i w poniedziałek wywieźć trzy punkty z Chorzowa.